Zrozumienie historii Okuyama Ryu Aiki Ju Jutsu wymaga cofnięcia się do ósmego wieku n.e. Pierwszy znany japoński system obronny został rozwinięty przez księcia Teijun Fujiwara i przekazany jego synowi Tsunemoto, który otrzymał imię Minamoto. Jego potomkowie – Seiwa Genji utrzymywali techniki w tajemnicy jako sztukę rodzinną.
Słynnym Seiwa Genji był generał Yoshimitsu Shinra Saburo Minamoto, który przeprowadzając sekcje zwłok nabył wiedzę, którą wykorzystał do poprawy sztuki atemi (uderzeń w punkty witalne) oraz kansetsu (dźwignie na stawy). Żył on na dworze Daito, dlatego ten styl Aikijutsu stał się znany jako Daito Ryu.
Techniki były utrzymywane w tajemnicy i znane tylko członkom rodziny. Minamoto przekazał swoją wiedzę synowi Yoshimitsu Yoshikiyu, który przeniósł się do okręgu zwanego Takeda. Jego rodzina przebywała w okręgu Takeda od XVI wieku do ok. 1868 roku. Od miejsca zamieszkania rodzina zyskała nazwę i odtąd była znana jako rodzina Takeda.
W 1858 urodził się Sokaku Takeda Minamoto Masayoshi. Stał się on człowiekiem, który wprowadził tradycje rodziny w XX wiek. Ok. 1878 Sokaku uzyskał pozwolenia na nauczanie od czterech najbardziej uznanych szkół miecza i włóczni oraz poznał 18 tradycyjnych, japońskich sztuk walki.
W 1898 roku, w wieku 40 lat Sokaku otrzymał zwierzchnictwo nad rodzinną sztuką walki – Daito Ryu. Podróżował on po Japonii ucząc Daito Ryu intelektualną elitę Japonii. Stał się najsłynniejszym instruktorem na północ od Tokio.
Daito Ryu jest nadal nauczana w Japonii przez Kondo Katsuyuki dziedzica syna Sokaku, Takeda Tokimune.
Sensei Okuyama Yoshinaru (Ryuho) studiował sztuki walki u Sokaku Takeda. Zajmował się także studiami nad tradycyjną medycyną wschodnią (chińska teoria Yin/Yang, akupunktura, akupresura, masaż). Jako ciekawostkę można podać, że studiował także “zachodnią” medycynę. Zgłębiał jednocześnie inne style jak np. ken jutsu, iai do, bo jutsu oraz techniki walki włócznią i łańcuchem.
W 1936 roku Okuyama otrzymał stopień mistrzowski Daito Ryu i rozpoczął naukę sekretnych techniki szkoły Sokaku. Zakończył ją po 2 latach pracy.
1 lipca 1941 roku w Shiba Tenso Jinja (świątyni Shinto) Okuyama przeprowadził Hakko Ryu Kaiso Hokokusai (ceremonię oznajmiającą bóstwom Shinto powstanie Hakko Ryu Ju Jutsu). W 1945 roku Okuyama opuszcza Tokio i przenosi się do okręgu Yamagata. Po wojnie osiedlił się w mieście Omiya i założył Hombu Dojo, które istnieje do dziś i jest prowadzone przez jego syna.
W latach 70-tych Szkoła Hakko trafiła do Francji i tam nastąpił jej szybki rozkwit. W 1979 roku uczeń Okuyama Ryuho Thierry Riesser został oficjalnym i jedynym przedstawicielem Hakko Ryu Ju Jutsu w Europie. Trzy lata później otrzymał od Okuyama Ryuho nazwisko rodowe Okuyama Shizan, stając się tym samym oficjalnym członkiem rodziny.
W 1986 roku Thierry Riesser otrzymał szósty dan Szkoły Okuyama.
Shodai Soke Okuyama Ryuho zmarł w 1987 roku. Jego spadkobiercą (zgodnie z tradycją) został syn Toshio Okuyama.
Od tego momentu następuje w niej wiele przemian.
W 1992 r. Okuyama Shizan (Thierry Riesser), chcąc kontynuować linię nauczania Okuyama Ryuho, odłącza się od Hombu Dojo w Japonii, tworząc zgodnie z posiadanym przez niego prawem do używania nazwiska rodowego Szkołę Okuyama Ryu.
Zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez Soke Okuyama Ryuho studenci uczyli się równolegle w 3 obszarach, które nawzajem tworzyły spójną i całościową metodę rozwoju pozwalającą poznać nie tylko sztukę walki ale także sztukę leczenia.
– Yawara – sztuka walki, ju jutsu
– Koho Goshin Taiso – system 12 pozycji uruchamiających przepływ energii w organizmie
– Koho Shiatsu – koho (cesarski), shi (palec), atsu (dotknięcie) – metoda leczenia wykorzystująca ucisk wykonywany kciukami
Przejście do kolejnego stopnia na poziomach mistrzowskich wymagało biegłości we wszystkich powyższych obszarach. Każdy z nich równoważył też i uzupełniał kolejne. Do dnia dzisiejszego zalecana jest równoległa praktyka Yawara oraz Koho Shiatsu, które dzięki Zenonowi Liszkiewicz (Doshu Sensei po śmierci Okuyama Shizan w 2010roku) nauczane jest od 2009 roku w Krakowie.